برگزیدگان

۱ بره‌ها را که خراج حاکم زمین است از سالع بسوی بیابان به کوه دختر صَهْیون بفرستید.  ۲ و دختران موآب مثل مرغان آواره و مانند آشیانه ترک شده نزد معبرهای اَرنون خواهند شد.  ۳ مشورت بدهید و انصاف را بجا آورید، و سایه خود را در وقت ظهر مثل شب بگردان. رانده شدگان را پنهان کن و فراریان را تسلیم منما.  ۴ ای موآب بگذار که رانده شدگان من نزد تو مأوا گزینند. و برای ایشان از روی تاراج کننده پناهگاه باش. زیرا ظالم نابود می‌شود و تاراج کننده تمام می‌گردد و ستمکار از زمین تلف خواهد شد.  ۵ و کرسی به رحمت استوار خواهد گشت و کسی به راستی بر آن در خیمه داود خواهد نشست که داوری کند و انصاف را بطلبد و به جهت عدالت تعجیل نماید.   ۶ غرور موآب و بسیاری تکبّر و خُیلاء و کبر و خشم او را شنیدیم و فخر او باطل است.  ۷ بدین سبب موآب به جهت موآب وِلوِلَه می‌کند و تمامی ایشان وِلْوِلَه می‌نمایند. به جهت بنیادهای قیر حارَسَت ناله می‌کنید زیرا که بالکل مضروب می‌شود.  ۸ زیرا که مزرعه‌های حَشْبُون و مَوْهای سِبْمَه پژمرده شد و سروران امّت‌ها تاکهایش را شکستند. آنها تا به یعْزیر رسیده بود و در بیابان پراکنده می‌شد و شاخه‌هایش منتشر شده، از دریا می‌گذشت.  ۹ بنابراین برای مو سِبْمَه به گریه یعْزیر خواهم گریست. ای حَشْبون و اَلْعالَه شما را با اشکهای خود سیراب خواهم ساخت زیرا که بر میوه‌ها و انگورهایت گلبانگ افتاده است.   ۱۰ شادی و ابتهاج از بُستانها برداشته شد و در تاکستانها ترنّم و آواز شادمانی نخواهد بود و کسی شراب را در چرخُشتها پایمال نمی‌کند. صدای شادمانی را خاموش گردانیدم.  ۱۱ لهذا احشای من مثل بربط به جهت موآب صدا می‌زند و بطن من برای قیر حارَسْ.  ۱۲ و هنگامی که موآب در مکان بلند خود حاضر شده، خویشتن را خسته کند و به مکان مقدّس خود برای دعا بیاید کامیاب نخواهد شد.   ۱۳ این است کلامی که خداوند دربارة موآب از زمان قدیم گفته است.  ۱۴ امّا الآن خداوند تکلّم نموده، می‌گوید که بعد از سه سال مثل سالهای مزدور، جلال موآب با تمامی جماعت کثیر او محقّر خواهد شد و بقیه آن بسیار کم و بی قوّت خواهند گردید.

خرابی زمین    

 ۱ اینک خداوند زمین را خالی و ویران می‌کند، و آن را واژگون ساخته، ساکنانش را پراکنده می‌سازد.  ۲ و مَثَل قوم، مَثَل کاهن و مَثَل بنده، مَثَل آقایش و مَثَل کنیز، مَثَل خاتونش و مَثَل مشتری، مَثَل فروشنده و مَثَل قرض دهنده، مَثَل قرض گیرنده و مَثَل سودخوار، مَثَل سود دهنده خواهد بود.  ۳ و زمین بالکل خالی و بالکل غارت خواهد شد زیرا خداوند این سخن را گفته است.  ۴ زمین ماتم می‌کند و پژمرده می‌شود. ربع مسکون کاهیده و پژمرده می‌گردد، شریفان اهل زمین کاهیده می‌شوند.  ۵ زمین زیر ساکنانش ملوّث می‌شود زیرا که از شرایع تجاوز نموده و فرایض را تبدیل کرده و عهد جاودانی را شکسته‌اند.  ۶ بنابراین لعنت، جهان را فانی کرده است و ساکنانش سزا یافته‌اند. لهذا ساکنان زمین سوخته شده‌اند و مردمان، بسیار کم باقی مانده‌اند.  ۷ شیره انگور ماتم می‌گیرد و مو کاهیده می‌گردد و تمامی شاد دلان آه می‌کشند.  ۸ شادمانی دفّها تلف شده، آواز عشرت کنندگان باطل و شادمانی بربطها ساکت خواهد شد.  ۹ شراب را با سرودها نخواهند آشامید و مسکرات برای نوشندگانش تلخ خواهد شد.  ۱۰ قریه خرابه منهدم می‌شود و هر خانه بسته می‌گردد که کسی داخل آن نتواند شد.  ۱۱ غوغایی برای شراب در کوچه‌ها است. هر گونه شادمانی تاریک گردیده و سرور زمین رفع شده است.  ۱۲ ویرانی در شهر باقی است و دروازه‌هایش به هلاکت خرد شده است.  ۱۳ زیرا که در وسط زمین در میان قوم‌هایش چنین خواهد شد مثل تکانیدن زیتون و مانند خوشه‌هایی که بعد از چیدن انگور باقی می‌ماند.   ۱۴ اینان آواز خود را بلند کرده، ترنّم خواهند نمود و دربارة کبریایی خداوند از دریا صدا خواهند زد.  ۱۵ از این جهت خداوند را در بلاد مشرق و نام یهوه خدای اسرائیل را در جزیره‌های دریا تمجید نمایید.  ۱۶ از کرانهای زمین سرودها را شنیدیم که عادلان را جلال باد. امّا گفتم: وا حسرتا، وا حسرتا، وای بر من؟ خیانت کاران خیانت ورزیده، خیانت کاران به شدّت خیانت ورزیده‌اند.  ۱۷ ای ساکن زمین ترس و حفره و دام بر تو است.  ۱۸ و واقع خواهد شد که هر که از آواز ترس بگریزد به حفره خواهد افتاد و هر که از میان حفره برآید گرفتار دام خواهد شد زیرا که روزنه‌های علیین باز شده و اساسهای زمین متزلزل می‌باشد.  ۱۹ زمین بالکل منکسر شده. زمین تماماً از هم پاشیده و زمین به شدّت متحرّک گشته است.  ۲۰ زمین مثل مستان افتان و خیزان است و مثل سایه‌بان به چپ و راست متحرّک و گناهش بر آن سنگین است. پس افتاده است که بار دیگر نخواهد برخاست.   ۲۱ و در آن روز واقع خواهد شد که خداوند گروه شریفان را بر مکان بلند ایشان و پادشاهان زمیـن را بر زمیـن سـزا خواهد داد.  ۲۲ و ایشان مثل اسیران در چاه جمع خواهنـد شـد و در زندان بسته خواهند گردید و بعد از روزهای بسیار، ایشان طلبیده خواهند شد.  ۲۳ و مـاه خجـل و آفتاب رسوا خواهـد گشت زیرا که یهـوه صبایوت در کوه صهیون و در اورشلیم و به حضور مشایخ خویش، با جلال سلطنت خواهد نمود.

بنده خداوند

۱ اینک بنده من که او را دستگیری نمودم و برگزیده من که جانم از او خشنود است، من روح خود را بر او می‌نهم تا انصاف را برای امّت‌ها صادر سازد. ۲ او فریاد نخواهد زد و آواز خود را بلند نخواهد نمود و آن را در کوچه‌ها نخواهد شنوانید. ۳ نی خرد شده را نخواهد شکست و فتیله ضعیف را خاموش نخواهد ساخت تا عدالت را به راستی صادر گرداند. ۴ او ضعیف نخواهد گردید و منکسر نخواهد شد تا انصاف را بر زمین قرار دهد و جزیره‌ها منتظر شریعت او باشند. ۵ خدا یهوه که آسمانها را آفرید و آنها را پهن کرد و زمین و نتایج آن را گسترانید و نفس را به قومی که در آن باشند و روح را بر آنانی که در آن سالکند می‌دهد، چنین می‌گوید: ۶ «من که یهوه هستم تو را به عدالت خوانده‌ام و دست تو را گرفته، تو را نگاه خواهم داشت و تو را عهد قوم و نور امّت‌ها خواهم گردانید. ۷ تا چشمان کوران را بگشایی و اسیران را از زندان و نشینندگان در ظلمت را از محبس بیرون آوری. ۸ من یهوه هستم و اسم من همین است. و جلال خود را به کسی دیگر و ستایش خویش را به بتهای تراشیده نخواهم داد. ۹ اینک وقایع نخستین واقع شد و من از چیزهای نو اعلام می‌کنم و قبل از آنکه بوجود آید شما را از آنها خبر می‌دهم.»

سرود ستایش

۱۰ ای شما که به دریا فرود می‌روید، و ای آنچه در آن است! ای جزیره‌ها و ساکنان آنها سرود نو را به خداوند و ستایش وی را از اقصای زمین بسرایید! ۱۱ صحرا و شهرهایش و قریه‌هایی که اهل قیدار در آنها ساکن باشند آواز خود را بلند نمایند و ساکنان سالع ترنّم نموده، از قله کوهها نعره زنند! ۱۲ برای خداوند جلال را توصیف نمایند و تسبیح او را در جزیره‌ها بخوانند! ۱۳ خداوند مثل جبّار بیرون می‌آید و مانند مرد جنگی غیرت خویش را بر می‌انگیزاند. فریاد کرده، نعره خواهد زد و بر دشمنان خویش غلبه خواهد نمود. ۱۴ از زمان قدیم خاموش و ساکت مانده، خودداری نمودم. الآن مثل زنی که می‌زاید، نعره خواهم زد و دم زده، آه خواهم کشید. ۱۵ کوهها و تلّها را خراب کرده، تمامی گیاه آنها را خشک خواهم ساخت و نهرها را جزایر خواهم گردانید و برکه‌ها را خشک خواهم ساخت. ۱۶ و کوران را به راهی که ندانسته‌اند رهبری نموده، ایشان را به طریق‌هایی که عارف نیستند هدایت خواهم نمود. ظلمت را پیش ایشان به نور و کجی را به راستی مبدّل خواهم ساخت. این کارها را بجا آورده، ایشان را رها نخواهم نمود. ۱۷ آنانی که بر بتهای تراشیده اعتماد دارند و به اصنام ریخته شده می‌گویند که خدایان ما شمایید، به عقب برگردانیده، بسیار خجل خواهند شد.

کوری و کری اسرائیل

۱۸ ای کران بشنوید و ای کوران نظر کنید تا ببینید. ۱۹ کیست که مثل بنده من کور باشد و کیست که کر باشد مثل رسول من که می‌فرستم؟ کیست که کور باشد، مثل مُسلِم من و کور مانند بنده خداوند؟ ۲۰ چیزهای بسیار می‌بینی امّا نگاه نمی‌داری. گوشها را می‌گشاید لیکن خود نمی‌شنود. ۲۱ خداوند را به خاطر عدل خود پسند آمد که شریعت خویش را تعظیم و تکریم نماید. ۲۲ لیکن اینان قوم غارت و تاراج شده‌اند و جمیع ایشان در حفره‌ها صید شده و در زندانها مخفی گردیده‌اند. ایشان غارت شده و رهاننده‌ای نیست. تاراج گشته و کسی نمی‌گوید که باز ده. ۲۳ کیست در میان شما که به این گوش دهد و توجه نموده، برای زمان آینده بشنود؟ ۲۴ کیست که یعقوب را به تاراج و اسرائیل را به غارت تسلیم نمود؟ آیا خداوند نبود که به او گناه ورزیدیم چونکه ایشان به راههای او نخواستند سلوک نمایند و شریعت او را اطاعت ننمودند؟ ۲۵ بنابراین حدّت غضب خود و شدّت جنگ را بر ایشان ریخت و آن ایشان را از هر طرف مشتعل ساخت و ندانستند و ایشان را سوزانید امّا تفکر ننمودند.

 آیات مشابه ……….

۴۲: ۱ ← متی ۳: ۱۷، ۱۷: ۵؛ مرقس ۱: ۱۱؛ لوقا ۳: ۲۲؛ ۹: ۳۵
۴۲: ۱-۴ ← متی ۱۲: ۱۸-۲۱
۴۲: ۵ ← اعمال ۱۷: ۲۴-۲۵
۴۲: ۶ ← اشعیا ۴۹: ۶؛ لوقا ۲: ۳۲؛ اعمال ۱۳: ۴۷، ۲۶: ۲۳

اسرائیل، برگزیده خدا

۱ امّا الآن ای بنده من یعقوب بشنو و ای اسرائیل که تو را برگزیده‌ام! ۲ خداوند که تو را آفریده و تو را از رحم بسرشت و معاون تو می‌باشد چنین می‌گوید: ای بنده من یعقوب مترس! و ای یشُرون که تو را برگزیده‌ام! ۳ اینک بر (زمین) تشنه آب خواهم ریخت و نهرها بر خشک. روح خود را بر ذریت تو خواهم ریخت و برکت خویش را بر اولاد تو. ۴ و ایشان در میان سبزه‌ها، مثل درختان بید بر جویهای آب خواهند رویید. ۵ یکی خواهد گفت که من از آن خداوند هستم و دیگری خویشتن را به نام یعقوب خواهد خواند و دیگری بدست خود برای خداوند خواهد نوشت و خویشتن را به نام اسرائیل ملقّب خواهد ساخت.

بطالت بتها

۶ خداوند پادشاه اسرائیل و یهوه صبایوت که ولّی ایشان است چنین می‌گوید: من اوّل هستم و من آخر هستم و غیر از من خدایی نیست. ۷ و مثل من کیست که آن را اعلان کند و بیان نماید و آن را ترتیب دهد، از زمانی که قوم قدیم را برقرار نمودم. پس چیزهای آینده و آنچه را که واقع خواهد شد اعلان بنمایند. ۸ ترسان و هراسان مباشید. آیا از زمان قدیم تو را اخبار و اعلام ننمودم و آیا شما شهود من نیستید؟ آیا غیر از من خدایی هست؟ البتّه صخره‌ای نیست و احدی را نمی‌شناسم. ۹ آنانی که بتهای تراشیده می‌سازند، جمیعاً باطلند و چیزهایی که ایشان می‌پسندند، فایده‌ای ندارد و شهود ایشان نمی‌بینند و نمی‌دانند تا خجالت بکشند. ۱۰ کیست که خدایی ساخته یا بتی ریخته باشد که نفعی ندارد؟ ۱۱ اینک جمیع یاران او خجل خواهند شد و صنعتگران از انسان می‌باشند. پس جمیع ایشان جمع شده، بایستند تا با هم ترسان و خجل گردند. ۱۲ آهن را با تیشه می‌تراشد و آن را در زغال کار می‌کند و با چکش صورت می‌دهد و با قوّت بازوی خویش آن را می‌سازد و نیز گرسنه شده، بی قوّت می‌گردد و آب ننوشیده، ضعف بهم می‌رساند. ۱۳ چوب را می‌تراشد و ریسمان را کشیده، با قلم آن را نشان می‌کند و با رنده آن را صاف می‌سازد و با پرگار نشان می‌کند پس آن را به شبیه انسان و به جمال آدمی می‌سازد تا در خانه ساکن شود. ۱۴ سروهای آزاد برای خود قطع می‌کند و سندیان و بلوط را گرفته، آنها را از درختان جنگل برای خود اختیار می‌کند و شمشاد را غرس نموده، باران آن را نمّو می‌دهد. ۱۵ پس برای شخص به جهت سوخت بکار می‌آید و از آن گرفته، خود را گرم می‌کند و آن را افروخته نان می‌پزد و خدایی ساخته، آن را می‌پرستد و از آن بتی ساخته، پیش آن سجده می‌کند. ۱۶ بعضی از آن را در آتش می‌سوزاند و بر بعضی گوشت پخته می‌خورد و کباب را برشته کرده، سیر می‌شود و گرم شده، می‌گوید: وه گرم شده، آتش را دیدم. ۱۷ و از بقیه آن خدایی یعنی بت خویش را می‌سازد و پیش آن سجده کرده، عبادت می‌کند و نزد آن دعا نموده، می‌گوید: مرا نجات بده چونکه تو خدای من هستی. ۱۸ ایشان نمی‌دانند و نمی‌فهمند زیرا که چشمان ایشان را بسته است تا نبینند و دل ایشان را تا تعقّل ننمایند. ۱۹ و تفکر ننموده، معرفت و فطانتی ندارند تا بگویند نصف آن را در آتش سوختیم و بر زغالش نیز نان پختیم و گوشت را کباب کرده، خوردیم. پس آیا از بقیه آن بتی بسازیم و به تنه درخت سجده نماییم؟ ۲۰ خاکستر را خوراک خود می‌سازد و دل فریب خورده او را گمراه می‌کند که جان خود را نتواند رهانید و فکر نمی‌نماید که آیا در دست راست من دروغ نیست. ۲۱ ای یعقوب و ای اسرائیل اینها را بیاد آور چونکه تو بنده من هستی. تو را سرشتم ای اسرائیل تو بنده من هستی از من فراموش نخواهی شد. ۲۲ تقصیرهای تو را مثل ابر غلیظ و گناهانت را مانند ابر محو ساختم. پس نزد من بازگشت نما زیرا تو را فدیه کرده‌ام. ۲۳ ای آسمانها ترنّم نمایید زیرا که خداوند این را کرده است! و ای اسفلهای زمین! فریاد برآورید و ای کوهها و جنگلها و هر درختی که در آنها باشد بسرایید! زیرا خداوند یعقوب را فدیه کرده است و خویشتن را در اسرائیل تمجید خواهد نمود. ۲۴ خداوند که ولّی تو است و تو را از رحم سرشته است چنین می‌گوید: من یهوه هستم و همه چیز را ساختم. آسمانها را به تنهایی گسترانیدم و زمین را پهن کردم؛ و با من که بود؟ ۲۵ آنکه آیات کاذبان را باطل می‌سازد و جادوگران را احمق می‌گرداند. و حکیمان را بعقب بر می‌گرداند و علم ایشان را به جهالت تبدیل می‌کند. ۲۶ که سخنان بندگان خود را برقرار می‌دارد و مشورت رسولان خویش را به انجام می‌رساند، که درباره اورشلیم می‌گوید معمور خواهد شد و درباره شهرهای یهودا که بنا خواهد شد و خرابی‌های آن را برپا خواهم داشت. ۲۷ آنکه به لجّه می‌گوید که خشک شو و نهرهایت را خشک خواهم ساخت. ۲۸ و درباره کورش می‌گوید که او شبان من است و تمامی مسرّت مرا به اتمام خواهد رسانید و درباره اورشلیم می‌گوید بنا خواهد شد و درباره هیکل که بنیاد تو نهاده خواهد گشت.

 آیات مشابه ……….

۴۴: ۶ ← اشعیا ۴۸: ۱۲؛ مکاشفه ۱: ۱۷، ۲۲: ۱۳
۴۴: ۲۵ ← اول قرنتیان ۱: ۲۰
۴۴: ۲۸ ← دوم تواریخ ۳۶: ۲۳؛ عزرا ۱: ۲