برگزیدگان

در ابتدا خدا انسان را به شباهت خود آفرید و او را پادشاه و فرمانروای زمین قرار داد: « خدا گفت: «آدم را بصورت ما و موافق شبيه ما بسازيم تا بر ماهيان دريا و پرندگان آسمان و بهايم و بر تمامى زمين و همه حشراتى كه بر زمين مى خزند، حكومت نمايد.»

پس خدا آدم را بصورت خود آفريد. او را بصورت خدا آفريد. ايشان را نر و ماده آفريد.

و خدا ايشان را بركت داد و خدا بديشان گفت: «بارور و كثير شويد و زمين را پر سازيد و در آن تسلط نماييد، و بر ماهيان دريا و پرندگان آسمان و همه حيواناتى كه بر زمين مى خزند، حكومت كنيد.» »

از میان تمامی مخلوقات خدا این تنها انسان بود که به شباهت خدا خلق شد تادر یک زندگی مقدّس با خدا همنشین باشد و مشارکت کند، ولی به سبب گناهی که انسان انجام داد از این مشارکت و این هم نشینی محروم شد و به گفته ی رومیان 3 : 23 ار جلال خدا قاصر آمد: « زيرا همه گناه كرده اند و از جلال خدا قاصر مي باشند » مسلّماً خدا نمی توانست بعداز اینکه انسان گناه کرد اجازه دهد تا در آن مقام و جایگاه باقی بماند زیرا کلام خدا می گوید که خدا مقدّس است و نمی تواند با گناه هیچ مشارکتی داشته باشد: « …. گناه را با محفل مقدّس نمي توانم تحمّل نمايم.» ( اشعیاء 1 : 13 )

ولی این هدف خدا نیست که انسان در هبوط باقی بماند و در مسیح عیسی بود که او را ملاقات نمود و کفّاره ی گناهان او را پرداخت نمود و جمیع گناهان ما را از ما برداشت تا چنانکه کلام خدا می گوید، اسارت را به اسیری ببرد و بخشش را به ما عطا نماید « چون او به اعلي عليّيّن صعود نمود، اسيري را به اسيري برد و بخششها به مردم داد .» انسانی که به سبب گناه از خدا جدا شده بود، اینبار به سبب خون عیسی میسح بود که دوباره به مشارکت با خدا دعوت شد، چون خدا در مسیح بود و جهان را با خود مصالحه می داد ( کولسیان 1 : 20 ) دانستن اینکه انسان گناه کرد و از خدا جدا شد به تنهائی برای ما چاره ساز نیست. گو اینکه افراد بسیاری در دنیا می دانند که انسان به سبب گناه از باغ عدن رانده شد.

مذاهب گوناگون مانند اسلام و …. این تعلیم را دارند. ولی بخشش ما در عیسی مسیح تنها در زمانی به ما عطا می شود که بپذیریم گناهکاریم و نسبت به گناهان خود توبه کنیم، در غیر اینصورت، محال است که بخشش خدا شامل حال ما بشود.
در دید بسیاری از مردم توبه معادل پشیمانی است. یعنی فرد نسبت به خطائی که انجام داده است اظهار ندامت نموده و مدّتی را در حالت التزام به سر می برد و سعی می کند که دیگر آن خطا را مرتکب نشود، ولی در اوّلین فرصتی که امکان گناه را بیابدد امکان دارد که دوباره در دام همان گناه سقوط کند. این به آن دلیل است که فرد نسبت به آن گناه آزاد نشده است و هنوز بذر گناه در اوست.
این بذر تنها در خون عیسی مسیح است که برداشته می شود و از یوغ اسارت آزاد می شویم. توبه برخلاف تصوّر عامّه ی مردم پشیمانی نیست، بلکه توبه یعنی بازگشت کامل از گناه، خراب کردن پلهای پشت سر به نحویکه دیگر امکان بازگشت به آن مکان برای ما میسّر نباشد.
وقتی صحبت از مشارکت با خدا می کنیم یعنی در این مشارکت هرکدام از ما باید یک سهمی برای خود داشته باشیم، خدا بر صلیب جلجتا دوهزار و اندی سال پیش سهم خود را به انجام رسانید و امروز نوبت ماست تا سهم خود را در این مشارکت بر روی میز بگذاریم.
یوحنّا 1: 12 می گوید: « و امّا به آن كساني كه او را قبول كردند قدرت داد تا فرزندان خدا گردند، يعني به هر كه به اسم او ايمان آورد، » پس ما در ابتدا باید او را و عملی را که او برای ما انجام داد بپذیریم و قبول کنیم.
این قبول کردن بدون یک اتّفاق ماقبل رخ نخواهد داد، یعنی همانطور که پیشتر عنوان شد باید بپذیریم که یک مشکلی داریم، باید بپذیریم که بی خدا هستیم و خدا در ما نیست، حتّی خود خداوند در موعظه ی سر کوه گفت: « خوشابحال مسكينان در روح، زيرا ملكوت آسمان از آن ايشان است. » یعنی تنها کسانی قادر به دریافت این بخشش هستند که بدانند جدای از خدا هستند و بدون خدا زندگی می کنند. یک انسان تنها زمانی به پزشک مراجعه می کند که می داند بیمار است و تنها در آن زمان است که پزشک می تواند بیمار را درمان کند.
چطور می توانید به یک بیمار سرطانی کمک کنید درحالیکه بیماری خود را انکار می کند؟ خدا چطور می تواند ما را نجات دهد زمانیکه ما گناهکار بودن خود را انکار می کنیم و حاضر به پذیرش آن نیستیم؟ « اگر گوييم گناه نداريم خود را گمراه مي كنيم و راستي در ما نيست. اگر به گناهان خود اعتراف كنيم، او امين و عادل است تا گناهان ما را بيامرزد و ما را از هر ناراستي پاك سازد. اگر گوييم كه گناه نكرده ايم، او را دروغگو مي شماريم و كلام او در ما نيست. » ( اوّل یوحنّا 1 : 8 – 10 )
تنها زمانی حاضر به پذیرش بخشش خدا خواهیم بود که بپذیریم گناهکار هستیم و مهمتر از همه اینکه محتاج به بخشش هستیم.

بیائید نگاهی داشته باشیم به بخشی از کلام خدا در لوقا 18 : 9 – 13
و اين مَثَل را آورد براي بعضي كه بر خود اعتماد مي داشتند كه عادل بودند و ديگران را حقير مي شمردند.

10كه «دو نفر يكي فريسي و ديگري باجگير به هيكل رفتند تا عبادت كنند.

11آن فريسي ايستاده بدينطور با خود دعا كرد كه خدايا تو را شكر مي كنم كه مثل ساير مردم حريص و ظالم و زناكار نيستم و نه مثل اين باجگير،

12هر هفته دو مرتبه روزه مي دارم و از آنچه پيدا مي كنم ده يك مي دهم.

13امّا آن باجگير دور ايستاده نخواست چشمان خود را به سوي آسمان بلند كند بلكه به سينه خود زده گفت، خدايا بر من گناهكار ترحّم فرما.

تنها زمانی می توانیم به بخشش خدا وارد شویم که بپذیریم گناه کرده ایم و آن را بر زبان بیاوریم و اعتراف کنیم. در آیه ی 14 می بینیم فردیکه خود را در برابر خدا فروتن ساخت و به گناهکار بودن خویش اعتراف نمود عادل شمرده و بخشوده گردید:

به شما مي گويم كه اين شخص، عادل كرده شده به خانه خود رفت به خلاف آن ديگر، زيرا هر كه خود را برافرازد، پست گردد و هر كس خويشتن را فروتن سازد، سرافرازي يابد

نیاز ایمانداران و کلاً انسانها یک پشیمانی یا یک ابراز احساسات هیجانی نیست. نیاز است تا یک توبه ی واقعی به حضور خدا بلند شود و یکبار برای همیشه از وادی توبه عبور کنیم.

هر كه گناه خود را بپوشاند، برخوردار نخواهد شد؛ اما هر كه آن را اعتراف كند و ترك نمايد رحمت خواهد يافت. امثال 28 : 13

تشبیه خدا برای کسانیکه به گناهان قبلی خود بازگشت می کنند مانند سگی است که به قِی خود بازگشت می کند. در کتاب مکاشفه باب 22 آیه 15 این افراد مخاطب قرار می گیرند:

زيرا كه سگان و جادوگران و زانيان و قاتلان و بت پرستان و هر كه دروغ را دوست دارد و بعمل مي آورد، بيرون مي باشند.

چنین فردی با این مشخصات جائی در ملکوت نخواهد داشت. این افراد لزوماً بی ایمانان نیستند و ممکن است من و شما هم زیر حکم این کلام باشیم. ایمانداران هم ممکن است بواسطه ی اینکه از یک زندگی مقدّس فاصله می گیرند، بواسطه ی اینکه از حضور و روح خدا خالی می شوند و جای آن را با دنیا و محبّت دنیا و انسانیّت کهن ی خود پر می کنند زیر حکم همین کلام باشند.

امروز بر ما ایمانداران است تا بر طبق کلام خدا در عبرانیان 2 : 1 عمل نمائیم:

لهذا لازم است كه به دقّت بليغ تر آنچه را شنيديم گوش دهيم، مبادا كه از آن ربوده شويم.

نمی توانیم بدون یک توبه ی کتاب مقدّسی وارد بیداری کلام شویم و بدون یک توبه ی کتاب مقدّسی حتّی نمی توانیم بیدار بمانیم و در این صورت است که مانند آن شخص فریسی در حضور خدا دعا خواهیم نمود:

كه خدايا تو را شكر مي كنم كه مثل ساير مردم حريص و ظالم و زناكار نيستم و نه مثل اين باجگير، هر هفته دو مرتبه روزه مي دارم و از آنچه پيدا مي كنم ده يك مي دهم.

بله ممکن است ما نیز اینگونه دعا کنیم« پدر از تو ممنونم که من محبّت تو را درک می کنم و سایرین خیر. ممنونم که من مثل دیگران نیستم که کلام تو را نادیده بگیرند و شکرت می‌کنم که به پیغام زمان آخر ایمان دارم….. » بله این خیلی عجیب نیست که چنین چیزهایی اتّفاق بیفتد.
بیائید این هفته را برای گذشتن از وادی توبه ی کتاب مقدّسی دعا کنیم.
کمترین شما در مسیح عیسی