برگزیدگان

۱ «گناه یهودا به قلم آهنین و نوک الماس مرقوم است. و بر لوح دل ایشان و بر شاخهای مذبح‌های شما منقوش است. ۲ مادامی که پسران ایشان مذبح‌های خود و اشیریم خویش را نزد درختان سبز و بر تلّهای بلند یاد می‌دارند، ۳ ای کوه من که در صحرا هستی توانگری و تمامی خزاین تو را به تاراج خواهم داد و مکان‌های بلند تو را نیز به سبب گناهی که در همه حدود خود ورزیده‌ای. ۴ و تو از خودت نیز ملک خویش را که به تو داده‌ام بی زرع خواهی گذاشت و دشمنانت را در زمینی که نمی‌دانی خدمت خواهی نمود زیرا آتشی در غضب من افروخته‌اید که تا به ابد مشتعل خواهد بود.» ۵ و خداوند چنین می‌گوید: «ملعون باد کسی که بر انسان توکل دارد و بشر را اعتماد خویش سازد و دلش از یهوه منحرف باشد. ۶ و او مثل درخت عرعر در بیابان خواهد بود و چون نیکویی آید آن را نخواهد دید بلکه در مکان‌های خشک بیابان در زمین شوره غیر مسکون ساکن خواهد شد. ۷ مبارک باد کسی که بر خداوند توکل دارد و خداوند اعتماد او باشد. ۸ او مثل درخت نشانده بر کنار آب خواهد بود که ریشه‌های خویش را بسوی نهر پهن می‌کند و چون گرما بیاید نخواهد ترسید و برگش شاداب خواهد ماند و در خشکسالی اندیشه نخواهد داشت و از آوردن میوه باز نخواهد ماند. ۹ دل از همه چیز فریبنده‌تر است و بسیار مریض است کیست که آن را بداند؟ ۱۰ من یهوه تفتیش کننده دل و آزماینده گُرده‌ها هستم تا به هر کس بر حسب راههایش و بر وفق ثمره اعمالش جزا دهم.» ۱۱ مثل کبک که بر تخمهایی که ننهاده باشد بنشیند، همچنان است کسی که مال را به بی انصافی جمع کند. در نصف روزهایش آن را ترک خواهد کرد و در آخرت خود احمق خواهد بود. ۱۲ موضع قدس ما کرسی جلال و از ازل مرتفع است. ۱۳ ای خداوند که امید اسرائیل هستی همگانی که تو را ترک نمایند خجل خواهند شد. آنانی که از من منحرف شوند در زمین مکتوب خواهند شد چونکه خداوند را که چشمه آب حیات است ترک نموده‌اند. ۱۴ ای خداوند مرا شفا بده، پس شفا خواهم یافت. مرا نجات بده، پس ناجی خواهم شد زیرا که تو تسبیح من هستی. ۱۵ اینک ایشان به من می‌گویند: «کلام خداوند کجاست؟ الآن واقع بشود.» ۱۶ و اما من از بودن شبان برای پیروی تو تعجیل ننمودم و تو می‌دانی که یوم بلا را نخواستم. آنچه از لبهایم بیرون آمد به حضور تو ظاهر بود. ۱۷ برای من باعث ترس مباش که در روز بلا ملجای من تویی. ۱۸ ستمکاران من خجل شوند امّا من خجل نشوم. ایشان هراسان شوند اما من هراسان نشوم. روز بلا را بر ایشان بیاور و ایشان را به هلاکت مضاعف هلاک کن.

تقدیس سبت

۱۹ خداوند به من چنین گفت که «برو و نزد دروازه پسران قوم که پادشاهان یهودا از آن داخل می‌شوند و از آن بیرون می‌روند و نزد همه دروازه‌های اورشلیم بایست. ۲۰ و به ایشان بگو: ای پادشاهان یهودا و تمامی یهودا و جمیع سکنه اورشلیم که از این دروازه‌ها داخل می‌شوید کلام خداوند را بشنوید! ۲۱ خداوند چنین می‌گوید: بر خویشتن با حذر باشید و در روز سَبَّت هیچ باری حمل نکنید و آن را داخل دروازه‌های اورشلیم مسازید. ۲۲ و در روز سَبَّت هیچ باری از خانه‌های خود بیرون میاورید و هیچکار مکنید بلکه روز سَبَّت را تقدیس نمایید چنانکه به پدران شما امر فرمودم.» ۲۳ امّا ایشان نشنیدند و گوش خود را فرا نداشتند بلکه گردنهای خود را سخت ساختند تا نشنوند و تأدیب را نپذیرند. ۲۴ و خداوند می‌گوید: «اگر مرا حقیقتاً بشنوید و در روز سَبَّت، هیچ باری از دروازه‌های این شهر داخل نسازید و روز سَبَّت را تقدیس نموده، هیچکار در آن نکنید، ۲۵ آنگاه پادشاهان و سروران بر کرسی داود نشسته و بر ارابه‌ها و اسبان سوار شده، ایشان و سروران ایشان مردان یهودا و ساکنان اورشلیم از دروازه‌های این شهر داخل خواهند شد و این شهر تا به ابد مسکون خواهد بود. ۲۶ و از شهرهای یهودا و از نواحی اورشلیم و از زمین بنیامین و از همواری و کوهستان و جنوب خواهند آمد و قربانی‌های سوختنی و ذبایح و هدایای آردی و بخور خواهند آورد و ذبایح تشکر را به خانه خداوند خواهند آورد. ۲۷ و اگر مرا نشنیده روز سَبَّت را تقدیس ننمایید و در روز سَبَّت باری برداشته، به شهرهای اورشلیم داخل سازید آنگاه در دروازه‌هایش آتشی خواهم افروخت که قصرهای اورشلیم را خواهد سوخت و خاموش نخواهد شد.»

 آیات مشابه ……….

۱۷: ۸ ← مزامیر ۱: ۳
۱۷: ۱۰ ← مزامیر ۶۲: ۱۲؛ مکاشفه ۲: ۲۳
۱۷: ۲۱ ← نحمیا ۱۳: ۱۵-۲۲
۱۷: ۲۲ ← خروج ۲۰: ۸-۱۰؛ تثنیه ۵: ۱۲-۱۴

رد تقاضای صدقیا    

 ۱ کلامی که به ارمیا از جانب خداوند نازل شد وقتی که صدقیا پادشاه، فشحور بن مِلْکیا و صَفَنیا ابن مَعَسیای کاهن را نزد وی فرستاده، گفت:  ۲ «برای ما از خداوند مسألت نما زیرا که نبوکدرصّر پادشاه بابل با ما جنگ می‌کند شاید که خداوند موافق کارهای عجیب خود با ما عمل نماید تا او از ما برگردد.»  ۳ و ارمیا به ایشان گفت: «به صدقیا چنین بگویید:  ۴ یهوه خدای اسرائیل چنین می‌فرماید: اینک من اسلحه جنگ را که به دست شماست و شما با آنها با پادشاه بابل و کلدانیانی که شما را از بیرون دیوارها محاصره نموده‌اند جنگ می‌کنید بر می‌گردانم و ایشان را در اندرون این شهر جمع خواهم کرد.  ۵ و من به دست دراز و بازوی قوی و به غضب و حدّت و خشم عظیم با شما مقاتله خواهم نمود.  ۶ و ساکنان این شهر را هم از انسان و هم از بهایم خواهم زد که به وبای سخت خواهند مرد.  ۷ و خداوند می‌گوید که بعد از آن صدقیا پادشاه یهودا و بندگانش و این قوم یعنی آنانی را که از وبا و شمشیر و قحط در این شهر باقی مانده باشند به دست نبوکدرصّر پادشاه بابل و به دست دشمنان ایشان و به دست جویندگان جان ایشان تسلیم خواهم نمود تا ایشان را به دم شمشیر بکشد و او بر ایشان رأفت و شفقت و ترحم نخواهد نمود.  ۸ و به این قوم بگو که خداوند چنین می‌فرماید: اینک من طریق حیات و طریق موت را پیش شما می‌گذارم؛  ۹ هر که در این شهر بماند از شمشیر و قحط و وبا خواهد مرد، اما هر که بیرون رود و به دست کلدانیانی که شما را محاصره نموده‌اند بیفتد، زنده خواهد ماند و جانش برای او غنیمت خواهد شد.  ۱۰ زیرا خداوند می‌گوید: من روی خود را بر این شهر به بدی و نه به نیکویی برگردانیدم و به دست پادشاه بابل تسلیم شده، آن را به آتش خواهد سوزانید.   ۱۱ «و درباره خاندان پادشاه یهودا بگو کلام خداوند را بشنوید:  ۱۲ ای خاندان داود خداوند چنین می‌فرماید: بامدادان به انصاف داوری نمایید و مغضوبان را از دست ظالمان برهانید مبادا حدّت خشم من به سبب بدی اعمال شما مثل آتش صادر گردد و مشتعل شده، خاموش کننده‌ای نباشد.  ۱۳ خداوند می‌گوید: ای ساکنه وادی و ای صخره هامون که می‌گویید کیست که به ضدّ ما فرود آید و کیست که به مسکنهای ما داخل شود اینک من به ضدّ تو هستم.  ۱۴ و خداوند می‌گوید بر حسب ثمره اعمال شما به شما عقوبت خواهم رسانید و آتشی در جنگل این (شهر) خواهم افروخت که تمامی حوالی آن را خواهد سوزانید.»

 آیات مشابه ……….

۲۱: ۲ ← دوم پادشاهان ۲۵: ۱-۱۱؛ دوم تواریخ ۳۶: ۱۷-۲۱

هشدار به صدقیا

۱ کلامی که از جانب خداوند در حینی که نبوکدنصّر پادشاه بابل و تمامی لشکرش و جمیع ممالک جهان که زیر حکم او بودند و جمیع قومها با اورشلیم و تمامی شهرهایش جنگ می‌نمودند بر ارمیا نازل شده، گفت: ۲ «یهوه خدای اسرائیل چنین می‌گوید: برو و صدقیا پادشاه یهودا را خطاب کرده، وی را بگو خداوند چنین می‌فرماید: اینک من این شهر را به دست پادشاه بابل تسلیم می‌کنم و او آن را به آتش خواهد سوزانید. ۳ و تو از دستش نخواهی رست. بلکه البته گرفتار شده، به دست او تسلیم خواهی گردید و چشمان تو چشمان پادشاه بابل را خواهد دید و دهانش با دهان تو گفتگو خواهد کرد و به بابل خواهی رفت. ۴ لیکن ای صدقیا پادشاه یهودا کلام خداوند را بشنو. خداوند درباره تو چنین می‌گوید: به شمشیر نخواهی مرد، ۵ بلکه بسلامتی خواهی مرد. و چنانکه برای پدرانت یعنی پادشاهان پیشین که قبل از تو بودند (عطریات) سوزانیدند، همچنان برای تو خواهند سوزانید و برای تو ماتم گرفته، خواهند گفت: آه ای آقا. زیرا خداوند می‌گوید: من این سخن را گفتم.» ۶ پس ارمیا نبی تمامی این سخنان را به صدقیا پادشاه یهودا در اورشلیم گفت، ۷ هنگامی که لشکر پادشاه بابل با اورشلیم و با همه شهرهای باقی یهودا یعنی با لاکیش و عَزِیقَه جنگ می‌نمودند. زیرا که این دو شهر از شهرهای حصاردار یهودا فقط باقی مانده بود. ۸ کلامی که از جانب خداوند بر ارمیا نازل شد بعد از آنکه صدقیا پادشاه با تمامی قومی که در اورشلیم بودند عهد بست که ایشان به آزادی ندا نمایند، ۹ تا هر کس غلام عبرانی خود و هر کس کنیز عبرانیه خویش را به آزادی رها کند و هیچکس برادر یهود خویش را غلام خود نسازد. ۱۰ پس جمیع سروران و تمامی قومی که داخل این عهد شدند اطاعت نموده، هر کدام غلام خود را و هر کدام کنیز خویش را به آزادی رها کردند و ایشان را دیگر به غلامی نگاه نداشتند بلکه اطاعت نموده، ایشان را رهایی دادند. ۱۱ لکن بعد از آن ایشان برگشته، غلامان و کنیزان خود را که به آزادی رها کرده بودند، باز آوردند و ایشان را به عُنف به غلامی و کنیزی خود گرفتند. ۱۲ و کلام خداوند بر ارمیا از جانب خداوند نازل شده، گفت: ۱۳ «یهوه خدای اسرائیل چنین می‌گوید: من با پدران شما در روزی که ایشان را از زمین مصر از خانه بندگی بیرون آوردم عهد بسته، گفتم ۱۴ که در آخر هر هفت سال هر کدام از شما برادر عبرانی خود را که خویشتن را به تو فروخته باشد رها کنید. و چون تو را شش سال بندگی کرده باشد، او را از نزد خود به آزادی رهایی دهی. اما پدران شما مرا اطاعت ننمودند و گوش خود را به من فرا نداشتند. ۱۵ و شما در این زمان بازگشت نمودید و آنچه در نظر من پسند است بجا آوردید. و هر کس برای همسایه خود به آزادی ندا نموده، در خانه‌ای که به اسم من نامیده شده است عهد بستید. ۱۶ اما از آن روتافته اسم مرا بی عصمت کردید و هر کدام از شما غلام خود را و هر کس کنیز خویش را که ایشان را برحسب میل ایشان به آزادی رها کرده بودید، باز آوردید و ایشان را به عنف به غلامی و کنیزی خود گرفتید. ۱۷ بنابراین خداوند چنین می‌گوید: چونکه شما مرا اطاعت ننمودید و هر کس برای برادر خود و هر کدام برای همسایه خویش به آزادی ندا نکردید، اینک خداوند می‌گوید: من برای شما آزادی را به شمشیر و وبا و قحط ندا می‌کنم و شما را در میان تمامی ممالک جهان مشوّش خواهم گردانید. ۱۸ و تسلیم خواهم کرد کسانی را که از عهد من تجاوز نمودند و وفا ننمودند به کلام عهدی که به حضور من بستند، حینی که گوساله را دو پاره کرده، در میان پاره‌هایش گذاشتند. ۱۹ یعنی سروران یهودا و سروران اورشلیم و خواجه سرایان و کاهنان و تمامی قوم زمین را که در میان پاره‌های گوساله گذر نمودند. ۲۰ و ایشان را به دست دشمنان ایشان و به دست آنانی که قصد جان ایشان دارند، خواهم سپرد و لاشهای ایشان خوراک مرغان هوا و حیوانات زمین خواهد شد. ۲۱ و صدقیا پادشاه یهودا و سرورانش را به دست دشمنان ایشان و به دست آنانی که قصد جان ایشان دارند و به دست لشکر پادشاه بابل که از نزد شما رفته‌اند تسلیم خواهم کرد. ۲۲ اینک خداوند می‌گوید من امر می‌فرمایم و ایشان را به این شهر باز خواهم آورد و با آن جنگ کرده، آن را خواهند گرفت و به آتش خواهند سوزانید و شهرهای یهودا را ویران و غیر مسکون خواهم ساخت.»

 آیات مشابه ……….

۳۴: ۱ ← دوم پادشاهان ۲۵: ۱-۱۱؛ دوم تواریخ ۳۶: ۱۷-۲۱
۳۴: ۱۴ ← خروج ۲۱: ۲؛ تثنیه ۱۵: ۱۲

کلام خدا درباره فلسطین    

 ۱ کلام خداوند درباره فلسطینیان که بر ارمیا نبی نازل شد قبل از آنکه فرعون غَزّه را مغلوب بسازد.  ۲ خداوند چنین می‌گوید: «اینک آبها از شمال بر می‌آید و مثل نهری سیلان می‌کند و زمین را با آنچه در آن است و شهر و ساکنانش را در می‌گیرد. و مردمان فریاد بر می‌آورند و جمیع سکنه زمین وِلوِلَه می‌نمایند  ۳ از صدای سمهای اسبان زور آورش و از غوغای ارابه‌هایش و شورش چرخهایش. و پدران به سبب سستی دستهای خود به فرزندان خویش اعتنا نمی‌کنند.  ۴ به سبب روزی که برای هلاکت جمیع فلسطینیان می‌آید که هر نصرت کننده‌ای را که باقی می‌ماند از صور و صیدون منقطع خواهد ساخت. زیرا خداوند فلسطینیان یعنی بقیه جزیره کفْتور را هلاک خواهد ساخت.  ۵ اهل غَزَّه بریده مو گشته‌اند و اَشْقَلون و بقیه وادی ایشان هلاک شده است. تا به کی بدن خود را خواهی خراشید؟  ۶ آه ای شمشیر خداوند تا به کی آرام نخواهی گرفت؟ به غلاف خود برگشته، مستریح و آرام شو.  ۷ چگونه می‌توانی آرام بگیری، با آنکه خداوند تو را بر اَشْقَلون و بر ساحل دریا مأمور فرموده و تو را به آنجا تعیین نموده است؟»

 آیات مشابه ……….

۴۷: ۱-۷ ← اشعیا ۱۴: ۲۹-۳۱؛ حزقیال ۲۵: ۱۵-۱۷؛ یوئیل ۳: ۴-۸؛ عاموس ۱: ۶-۸؛ صفنیا ۲: ۴-۷؛ زکریا ۹: ۵-۷

کلام خدا درباره بابل    

 ۱ کلامی که خداوند درباره بابل و زمین کلدانیان به واسطه ارمیا نبی گفت:  ۲ «در میان امّت‌ها اخبار و اعلام نمایید، عَلَمی برافراشته، اعلام نمایید و مخفی مدارید. بگویید که بابل گرفتار شده، و بیل خجل گردیده است. مَرُوْدَک خرد شده و اَصنام او رسوا و بتهایش شکسته گردیده است،  ۳ زیرا که امّتی از طرف شمال بر او می‌آید و زمینش را ویران خواهد ساخت به حدی که کسی در آن ساکن نخواهد شد و هم انسان و هم بهایم فرار کرده، خواهند رفت.  ۴ خداوند می‌گوید که در آن ایام و در آن زمان بنی اسرائیل و بنی یهودا با هم خواهند آمد. ایشان گریه کنان خواهند آمد و یهوه خدای خود را خواهند طلبید.  ۵ و رویهای خود را بسوی صهیون نهاده، راه آن را خواهند پرسید و خواهند گفت بیایید و به عهد ابدی که فراموش نشود به خداوند ملصق شویم.   ۶ «قوم من گوسفندان گم شده بودند و شبانان ایشان ایشان را گمراه کرده، بر کوهها آواره ساختند. از کوه به تلّ رفته، آرامگاه خود را فراموش کردند.  ۷ هر که ایشان را می‌یافت ایشان را می‌خورد و دشمنان ایشان می‌گفتند که گناه نداریم زیرا که به یهوه که مسکن عدالت است و به یهوه که امید پدران ایشان بود، گناه ورزیدند.  ۸ از میان بابل فرار کنید و از زمین کلدانیان بیرون آیید. و مانند بزهای نر پیش روی گله راه روید.  ۹ زیرا اینک من جمعیت امّت‌های عظیم را از زمین شمال بر می‌انگیزانم و ایشان را بر بابل می‌آورم و ایشان در برابر آن صف آرایی خواهند نمود و در آنوقت گرفتار خواهد شد. تیرهای ایشان مثل تیرهای جبّار هلاک کننده که یکی از آنها خالی برنگردد خواهد بود.  ۱۰ خداوند می‌گوید که کلدانیان تاراج خواهند شد و هر که ایشان راغارت نماید سیر خواهد گشت.  ۱۱ زیرا شما ای غارت کنندگان میراث من شادی و وجد کردید و مانند گوساله‌ای که خرمن را پایمال کند، جست و خیز نمودید و مانند اسبان زور آور شیهه زدید.  ۱۲ مادر شما بسیار خجل خواهد شد و والده شما رسوا خواهد گردید. هان او مؤخر امّت‌ها و بیابان و زمین خشک و عَرَبه خواهد شد.  ۱۳ به سبب خشم خداوند مسکون نخواهد شد بلکه بالکلّ ویران خواهد گشت. و هر که از بابل عبور نماید متحیر شده، به جهت تمام بلایایش صفیر خواهد زد.  ۱۴ ای جمیع کمان داران در برابر بابل از هر طرف صف آرایی نمایید. تیرها بر او بیندازید و دریغ منمایید زیرا به خداوند گناه ورزیده است.  ۱۵ از هر طرف بر او نعره زنید چونکه خویشتن را تسلیم نموده است. حصارهایش افتاده و دیوارهایش منهدم شده است زیرا که این انتقام خداوند است. پس از او انتقام بگیرید و بطوری که او عمل نموده است همچنان با او عمل نمایید.  ۱۶ و از بابل، برزگران و آنانی را که داس را در زمان درو بکار می‌برند منقطع سازید. و از ترس شمشیر برنده هر کس بسوی قوم خود توجه نماید و هر کس به زمین خویش بگریزد.   ۱۷ «اسرائیل مثل گوسفند، پراکنده گردید. شیران او را تعاقب کردند. اول پادشاه آشور او را خورد و آخر این نبوکدرصّر پادشاه بابل استخوانهای او را خرد کرد.»  ۱۸ بنابراین یهوه صبایوت خدای اسرائیل چنین می‌گوید: «اینک من بر پادشاه بابل و بر زمین او عقوبت خواهم رسانید چنانکه بر پادشاه آشور عقوبت رسانیدم.  ۱۹ و اسرائیل را به مرتع خودش باز خواهم آورد و در کرمل و باشان خواهد چرید و بر کوهستان افرایم و جلعاد جان او سیر خواهد شد.  ۲۰ خداوند می‌گوید که در آن ایام و در آن زمان عصیان اسرائیل را خواهند جست و نخواهد بود و گناه یهودا را اما پیدا نخواهد شد، زیرا آنانی را که باقی می‌گذارم خواهم آمرزید.   ۲۱ «بر زمین مِراتایم برآی یعنی بر آن و بر ساکنان فَقُوْد. خداوند می‌گوید: بکش و ایشان را تعاقب نموده، بالکلّ هلاک کن و موافق هر آنچه من تو را امر فرمایم عمل نما.  ۲۲ آواز جنگ و شکست عظیم در زمین است.  ۲۳ کوپال تمام جهان چگونه بریده و شکسته شده و بابل در میان امّت‌ها چگونه ویران گردیده است.  ۲۴ ای بابل از برای تو دام گستردم و تو نیز گرفتار شده، اطلاع نداری. یافت شده، تسخیر گشته‌ای چونکه با خداوند مخاصمه نمودی.  ۲۵ خداوند اسلحه خانه خود را گشوده، اسلحه خشم خویش را بیرون آورده است. زیرا خداوند یهوه صبایوت با زمین کلدانیان کاری دارد.  ۲۶ بر او از همه اطراف بیایید و انبارهای او را بگشایید، او را مثل توده‌های انباشته بالکلّ هلاک سازید و چیزی از او باقی نماند.  ۲۷ همه گاوانش را به سلاّخ خانه فرود آورده، بکشید. وای بر ایشان! زیرا که یوم ایشان و زمان عقوبت ایشان رسیده است.  ۲۸ آواز فراریان و نجات یافتگان از زمین بابل مسموع می‌شود که از انتقام یهوه خدای ما و انتقام هیکل او در صهیون اخبار می‌نمایند.  ۲۹ تیراندازان را به ضدّ بابل جمع کنید. ای همگانی که کمان را زه می‌کنید، در برابر او از هر طرف اردو زنید تا احدی رهایی نیابد و بر وفق اعمالش او را جزا دهید و مطابق هر آنچه کرده است به او عمل نمایید. زیرا که به ضدّ خداوند و به ضدّ قدّوس اسرائیل تکبّر نموده است.  ۳۰ لهذا خداوند می‌گوید که جوانانش در کوچه‌هایش خواهند افتاد و جمیع مردان جنگی‌اش در آن روز هلاک خواهند شد.   ۳۱ «اینک خداوند یهوه صبایوت می‌گوید: ای متکبّرْ من بر ضدّ تو هستم. زیرا که یوم تو و زمانی که به تو عقوبت برسانم رسیده است.  ۳۲ و آن متکبّر لغزش خورده، خواهد افتاد و کسی او را نخواهد برخیزانید و آتش در شهرهایش خواهم افروخت که تمامی حوالی آنها را خواهد سوزانید.  ۳۳ یهوه صبایوت چنین می‌گوید: بنی اسرائیل و بنی یهودا با هم مظلوم شدند و همه آنانی که ایشان را اسیر کردند ایشان را محکم نگاه می‌دارند و از رها کردن ایشان ابا می‌نمایند.  ۳۴ اما ولّی ایشان که اسم او یهوه صبایوت می‌باشد زور آور است و دعوی ایشان را البته انجام خواهد داد و زمین را آرامی خواهد بخشید و ساکنان بابل را بی آرام خواهد ساخت.  ۳۵ خداوند می‌گوید: شمشیری بر کلدانیان است و بر ساکنان بابل و سرورانش و حکیمانش.  ۳۶ شمشیری بر کاذبان است و احمق خواهند گردید. شمشیری بر جبّاران است و مشوّش خواهند شد.  ۳۷ شمشیری بر اسبانش و بر ارابه‌هایش می‌باشد و بر تمامی مخلوق مختلف که در میانش هستند و مثل زنان خواهند شد. شمشیری بر خزانه‌هایش است و غارت خواهد شد.  ۳۸ خشکسالی بر آبهایش می‌باشد و خشک خواهد شد زیرا که آن زمین بتها است و بر اصنام دیوانه شده‌اند.  ۳۹ بنابراین وحوش صحرا با گرگان ساکن خواهند شد و شترمرغ در آن سکونت خواهد داشت و بعد از آن تا به ابد مسکون نخواهد شد و نسلاً بعد نسل معمور نخواهد گردید.»  ۴۰ خداوند می‌گوید: «چنانکه خدا سدوم و عموره و شهرهای مجاور آنها را واژگون ساخت، همچنان کسی آنجا ساکن نخواهد شد و احدی از بنی آدم در آن مأوا نخواهد گزید.  ۴۱ اینک قومی از طرف شمال می‌آیند و امّتی عظیم و پادشاهان بسیار از کرانه‌های جهان برانگیخته خواهند شد.  ۴۲ ایشان کمان و نیزه خواهند گرفت. ایشان ستم پیشه هستند و ترحم نخواهند نمود. آواز ایشان مثل شورش دریا است و بر اسبان سوار شده، در برابر تو ای دختر بابل مثل مردان جنگی صف آرایی خواهند نمود.  ۴۳ پادشاه بابل آوازه ایشان را شنید و دستهایش سست گردید. و اَلَم و درد او را مثل زنی که می‌زاید در گرفته است.  ۴۴ اینک او مثل شیر از طغیان اردن به آن مسکن منیع برخواهد آمد زیرا که من ایشان را در لحظه‌ای از آنجا خواهم راند. و کیست آن برگزیده‌ای که او را بر آن بگمارم؟ زیرا کیست که مثل من باشد و کیست که مرا به محاکمه بیاورد و کیست آن شبانی که به حضور من تواند ایستاد؟»  ۴۵ بنابراین مشورت خداوند را که درباره بابل نموده است و تقدیرهای او را که درباره زمین کلدانیان فرموده است بشنوید. البته ایشان صغیران گله را خواهند ربود و هر آینه مسکن ایشان را برای ایشان خراب خواهد ساخت.  ۴۶ از صدای تسخیر بابل زمین متزلزل شد و آواز آن در میان امّت‌ها مسموع گردید.

 آیات مشابه ……….

۵۰: ۱ تا ۵۱: ۶۴ ← اشعیا ۱۳: ۱ تا ۱۴: ۲۳، ۴۷: ۱-۱۵

۵۰: ۸ ← مکاشفه ۱۸: ۴
۵۰: ۲۹ ← مکاشفه ۱۸: ۶
۵۰: ۳۹ ← مکاشفه ۱۸: ۲
۵۰: ۴۰ ← پیدایش ۱۹: ۲۴-۲۵