برگزیدگان

در نام خداوندم عیسی مسیح به همه شما عزیزان سلام عرض می کنم.

اولین جایی که ما از کلمه آرامی می شنویم در فصل دوم کتاب پیدایش قرار دارد. جایی که خدا کار خلقت و ساختن را تمام می کند.

کلام خدا به ما از شش روز یا مقطع خلقتی صحبت می کند که نشانگر یک مقطع زمانی می باشد.

پیدایش  فصل  ۲

۱ و آسمانها و زمین و همة لشکر آنها تمام شد.  ۲ و در روز هفتم، خدا از همة کار خود که ساخته بود، فارغ شد. و در روز هفتم از همة کار خود که ساخته بود، آرامی گرفت.  ۳ پس خدا روز هفتم را مبارک خواند و آن را تقدیس نمود، زیرا که در آن آرام گرفت، از همة کار خود که خدا آفرید و ساخت.

خروج  فصل  ۲۰

۸ روز سَبَّت را یاد کن تا آن را تقدیس نمایی.  ۹ شش روز مشغول باش و همة کارهای خود را بجا آور.  ۱۰ اما روز هفتمین، سَبَّتِ یهوه، خدای توست. در آن هیچ کار مکن، تو و پسرت و دخترت و غلامت و کنیزت و بهیمه‌ات و مهمان تو که درون دروازه‌های تو باشد.  ۱۱ زیرا که در شش روز، خداوند آسمان و زمین و دریا و آنچه را که در آنهاست بساخت، و در روز هفتم آرام فرمود. از این سبب خداوند روز هفتم را مبارک خوانده، آن را تقدیس نمود.

خروج  فصل  ۳۵

۱ و موسی تمام جماعت بنی اسرائیل را جمع کرده، بدیشان گفت: «این است سخنانی که خداوند امر فرموده است که آنها را بکنی:  ۲ شش روز کار کرده شود، و در روز هفتمین، سَبَّتِ آرامی مقدس خداوند برای شماست؛ هر که در آن کاری کند، کشته شود.  ۳ در روز سَبَّت آتش در همة مسکنهای خود میفروزید.

مزامیر  فصل  ۹۵

۱۰ چهل سال از آن قوم محزون بودم و گفتم قوم گمراه دل هستند که طُرُق مرا نشناختند.  ۱۱ پس در غضب خود قسم خوردم، که به آرامی من داخل نخواهند شد.

دلیل حزن و غضب خدا از قوم بنی اسرائیل چه بود؟

نگه نداشتن روز سبت بود؟ نه به هیچ وجه اینطور نبود، چون طرق مرا نشناختند. آنها از مصر خارج شده بودند اما مصر بود که از آنها بیرون نرفته بود.

مصر در کتابمقدس یک نماد از دنیا و اسارت می باشد. این اسارت فقط در قسمت جسمانی بر آنها تاثیر نگذاشته بود بلکه تاثیر اصلی آن روی ذهن و افکار آنها بود. مانند مسیحیت امروز افراد از فرقه و مذاهب خویش خروج می کنند اما این فرقه است که از آنها بیرون نرفته است.

قوم اسرائیل در خروج از مصر قاصر نبود چون بوسیله دیدن معجزات و بلایایی که خدا بر مصر قرار داد، می توانستند این اطمینان را برای خروج از آنجا بدست آورده باشند. اما آنها در ورود به وعده خدا قاصر ماندند.

عبرانیان  فصل  ۳

۷ پس چنانکه روح‌القدس می‌گوید: «امروز اگر آواز او را بشنوید،  ۸ دل خود را سخت مسازید، چنانکه در وقت جنبش دادن خشم او در روز امتحان در بیابان،  ۹ جایی که پدران شما مرا امتحان و آزمایش کردند و اعمال مرا تا مدت چهل سال می‌دیدند.  ۱۰ از این جهت به آن گروه خشم گرفته، گفتم ایشان پیوسته در دلهای خود گمراه هستند و راههای مرا نشناختند.  ۱۱ تا در خشم خود قسم خوردم که به آرامی من داخل نخواهند شد.»  ۱۲ ای برادران، باحذر باشید مبادا در یکی از شما دل شریر و بی ایمان باشد که از خدای حی مرتد شوید،  ۱۳ بلکه هر روزه همدیگر را نصیحت کنید مادامی که «امروز» خوانده می‌شود، مبادا احدی از شما به فریب گناه سخت دل گردد.  ۱۴ از آنرو که در مسیح شریک گشته‌ایم اگر به ابتدای اعتماد خود تا به انتها سخت متمسک شویم.  ۱۵ چونکه گفته می‌شود: «امروز اگر آواز او را بشنوید، دل خود را سخت مسازید، چنانکه در وقت جنبش دادن خشم او.»  ۱۶ پس که بودند که شنیدند و خشم او را جنبش دادند؟ آیا تمام آن گروه نبودند که بواسطه موسی از مصر بیرون آمدند؟  ۱۷ و به که تا مدت چهل سال خشمگین می‌بود؟ آیا نه به آن عاصیانی که بدنهای ایشان در صحرا ریخته شد؟  ۱۸ و درباره که قسم خورد که به آرامی من داخل نخواهند شد، مگر آنانی را که اطاعت نکردند؟  ۱۹ پس دانستیم که به سبب بی ایمانی نتوانستند داخل شوند.

از دو میلیون نفری که از مصر بیرون آمدند تنها دو نفر به سرزمین وعده وارد شدند. امروز هم عده زیادی دوست دارند بگویند من در روح و در دل خودم به خدا ایمان دارم اما نمی توانم به تعلیم آن ایمان داشته باشم ولی به خدا ایمان دارم.

وقتی ما به کلام ایمان نداریم ایمان ذهنی ما به کلیسا و مسیح هیچ فایده ای برای ما نخواهد داشت. خدا کلام است و توسط کلام اراده خود را آشکار می نماید.

عیسی مسیح هم کلام جسم پوشیده خدا بود به همین طریق امروز و در مقطعی که قرار داریم از طریق عروس برگزیده و پیغامی که به او داده است خود را آشکار می نماید.

فراموش نکنیم که ایمان درست ما را به سمت تعلیم درست هدایت می کند. پس نمی توانیم در دل خدا را دوست داشته باشیم اما در تعلیم مخالف کلام او رفتار کنیم. تمام کسانی که در بیابان این رفتار دوگانه را از خود نشان دادند مورد توبیخ و ملامت خدا قرار گرفتند.